Η Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση καταγγέλλει το νέο κουκούλωμα κτηνώδους αστυνομικής βίας, που επιχειρείται με την απαλλακτική ΕΔΕ για τους αστυνομικούς του ΑΤ Καλλιθέας που κακοποίησαν βάναυσα, τον Μάιο του 2007, τον Χρήστο Χρονόπουλο, άτομο με προβλήματα ψυχικής υγείας, προκαλώντας του ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές βλάβες, από τις οποίες κινδύνευσε σοβαρά η ζωή του και λόγω των οποίων και έχει καταστεί πλήρως ανάπηρος.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Τύπου (Ελευθεροτυπία 6-2-09), η ΕΔΕ που διενεργήθηκε, στέλνει, για μιαν ακόμη φορά, την υπόθεση στο αρχείο, αφού ‘δεν προέκυψε και η παραμικρή υπόνοια ενοχής και πειθαρχικής ευθύνης εις βάρος κανενός αστυνομικού’. Οτι ο Χρονόπουλος μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση, με περιπολικό από το ΑΤ στο «Θριάσιο»,απ΄ όπου (μετά από 2 μήνες στην Εντατική και επακόλουθη μακρόχρονη νοσηλεία) βγήκε με σοβαρότατες και αμετάστρεπτες σωματικές και νοητικές αναπηρίες, είναι ‘ανεξήγητο’: προφανώς και πάλι ‘μόνος του χτύπησε’, ‘μόνος του έπαθε κρανιοεγκεφαλική κάκωση’, ‘αυτός φταίει που έμεινε σοβαρά και μόνιμα ανάπηρος’..
Αν και η υπόθεση εκκρεμεί ποινικά ενόψει τη δίκης που θα γίνει (αλλά που, χαρακτηριστικά, αργεί πολύ να γίνει), οι προθέσεις είναι σαφείς. Αυτοί που διενέργησαν την ΕΔΕ αγνόησαν όχι μόνο τις καταθέσεις των συγγενών (και τις μαρτυρίες ότι, όταν συνελήφθη, ήταν καλά στη σωματική υγεία), όχι μόνο την ‘κοινή λογική’ που δείχνει, ακόμα και για τον πιο αδαή, την αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στην κακοποίηση του Χρονόπουλου, αλλά και την αυτεπάγγελτη δίωξη που άσκησε ο εισαγγελέας.
Το νέο κουκούλωμα που επιχειρείται μέσα σε μια περίοδο που η αστυνομία είναι τελείως έκθετη, διάτρητη και κατεξευτελισμένη από τον απροκάλυπτο τρόπο με τον οποίο η ηγεσία της συγκαλύπτειτην βαναυσότητα και τις δολοφονικές ενέργειες των μελών της – ενέργειες τις οποίες, εν τέλει, αυτή η ηγεσία, με αυτή τη συμπεριφορά της, καθοδηγεί και ενθαρρύνει - είναι ένα ακόμα σημάδι που δείχνει ότι η πολιτική και φυσική ηγεσία της ΕΛΑΣ και η κυβέρνηση έχουν αποφασίσει να φτάσουν την αστυνομική βαρβαρότητα, απέναντι σε όλη την κοινωνία, μέχρι τα άκρα.
Η περίπτωση Χρονόπουλου πρέπει να σημάνει πραγματική εξέγερση : η αστυνομική βία κατά των ψυχικά πασχόντων είναι καθημερινή και πραγματοποιείται ως ρουτίνα.
Σαν το Χρονόπουλο, δεκάδες ψυχικά πάσχοντες πέφτουν καθημερινά θύματα ενός βάρβαρου κοινωνικού και ψυχιατρικού συστήματος, ενός συστήματος που έχει αναθέσει στην αστυνομία να εκτελεί εισαγγελικές παραγγελίες για μεταγωγή στα ψυχιατρεία και στις ψυχιατρικές κλινικές για εξέταση και εγκλεισμό. Η βία που ασκείται είναι, συχνά, άνευ προηγουμένου. Είναι οι μόνοι ασθενείς που τους πηγαίνουν στο γιατρό με χειροπέδες. Συχνά, για να μπουν αυτές οι χειροπέδες έχει προηγούμενα ασκηθεί η γνώριμη σε όλους μας αστυνομική βία. Ενίοτε τα σημάδια στο σώμα και στο πρόσωπο του ασθενή είναι εμφανή.
Σε άλλες περιπτώσεις, ιδιαίτερα στην επαρχία ο ψυχικά πάσχων μπορεί να μείνει για μέρες στο κρατητήριο μέχρι να βρεθεί διαθέσιμη αστυνομική συνοδεία για να τον μεταφέρει στην πλησιέστερη (συνήθως πολύ απόμακρη) ψυχιατρική μονάδα.
Δεν μιλάμε για την ιδρυματική βία, στη βάση της οποίας εξακολουθεί να λειτουργεί ένα βάρβαρο και αναχρονιστικό ψυχιατρικό σύστημα- μιλάμε για τη βία που υφίστανται μέχρι να εγκλεισθούν σ΄ αυτό.
Όπως η περίπτωση του Αλέξη Γρηγορόπουλου, της Κωνσταντίνας Κούνεβα και των μεταναστών που δολοφονούνται και βάναυσα κακοποιούνται, έτσι και η περίπτωση του Χρήστου Χρονόπουλου πρέπει να σημάνει συναγερμό: καλούμε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις που μάχονται για τα δικαιώματα και ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα, όλους τους εργαζόμενους στο χώρο της ψυχικής υγείας, τις κινήσεις, τις ομάδες και τους συλλόγους ‘ληπτών των υπηρεσιών’ και οικογενειών για κοινό συντονισμό και οργάνωση της αντίδρασης του κινήματος ενάντια στο νέο κουκούλωμα.