Επικίνδυνες έρευνες? Επικίνδυνη διάγνωση? επικίνδυνο μέσο θεραπείας!
Στο χρονικό της ψυχιατρικής και της γενικότερης ψυχικής υγείας έχουν γίνει διάφορες μελέτες, έχουν συνταχθεί αρκετά άρθρα γύρω από την πολυσυζητημένη διάγνωση της Σχιζοφρένειας, των συμπτωμάτων της και των μέσων θεραπείας. Ένα από αυτά είναι και το πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο της Ε.Ψ.Ε το οποίο σχολιάζει την επικινδυνότητα της Σχιζοφρένειας και μάλιστα της επικινδυνότητας του εγκλήματος της δολοφονίας και της βιαιοπραγίας. Το συγκεκριμένο άρθρο μέσα από τις έρευνες στις οποίες αναφέρετε ξαναφέρνει στο προσκήνιο το κλισέ «άτομα πάσχοντα από σχιζοφρένεια είναι πιθανότερο να επιτελέσουν βίαιες πράξεις σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό». Ενώ αναφέρει ότι «Είναι πολύ πιθανό οι ψυχίατροι να μην έχουν ποτέ την ευκαιρία να «δουν» ασθενή με σχιζοφρένεια που να είναι δράστης ανθρωποκτονίας ή σοβαρής βιαιοπραγίας. Ενώ το 10% περίπου των καταδικασθέντων για ανθρωποκτονία μπορεί να νοσούν από σχιζοφρένεια, ο ετήσιος κίνδυνος να διαπράξει ένα άτομο με σχιζοφρένεια ανθρωποκτονία είναι 1:10.000, ενώ ο κίνδυνος να καταδικασθεί για βίαιη συμπεριφορά είναι 1:150. Χρειάζεται λοιπόν ένας ψυχίατρος να εξετάσει περί τους 10.000 σχιζοφρενείς για να συναντήσει έναν σχιζοφρενή δολοφόνο.
Τα χαρακτηριστικά των ατόμων με σχιζοφρένεια που εμπλέκονται σε βίαια εγκλήματα συμπίπτουν με τα χαρακτηριστικά των ατόμων που διαπράττουν βίαια εγκλήματα χωρίς να πάσχουν από σχιζοφρένεια.» Αυτές οι έρευνες και αυτό το άρθρο αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα δεν σχολιάζει ή χαρακτηρίζει τι ακριβώς είναι αυτοί οι υπόλοιποι 9.999 άνθρωποι που έχουν διάγνωση σχιζοφρένειας ή τι είναι το υπόλοιπο 90% των καταδικασθέντων για ανθρωποκτονία που μάλλον δεν νοσούν από σχιζοφρένεια. Είναι σχιζοφρενείς που δεν είναι επικίνδυνοι? Απλά εγκληματίες? Γιατί ποτέ δεν ασχολούνται και με τους άλλους που δεν πράττουν εγκλήματα ή έστω σοβαρά με αυτούς που τα πράττουν .
Σαν στόχο πρόληψης το άρθρο αναφέρει ότι πρέπει να έχουμε την ίδια την σχιζοφρένεια και να παίρνουμε σαν δεδομένο την συσχέτιση που έχει η παραβατική συμπεριφορά με την διάγνωση. Αν κάνουμε λοιπόν αυτή η συσχέτιση σύμφωνα με τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας 1:10.000. Μόνο σαν δεδομένο δεν μπορούμε να έχουμε την συσχέτιση επικινδυνότητα και διάγνωση Σχιζοφρένειας!! Μόνο πανικό, παραπλάνηση και αύξηση του στίγματος μπορεί να προβλέψει αυτό και όχι πρακτικές λύσεις! Εφόσον πάλι κατά το άρθρο υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που οδηγούν στην εγκληματική πράξη και σίγουρα δεν είναι μόνο τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας. Οι περισσότεροι που τελικά έκαναν το έγκλημα ήταν και υπό την επήρεια αλκοόλ ή άλλων ουσιών.
Πίσω από κάθε πράξη όπως και τις πράξεις βίας κρύβεται και μια σκέψη ή μια ιδέα. Το άρθρο αναφέρει ότι το 60% των ασθενών που καταδικάσθηκαν για ανθρωποκτονία είχαν ψευδαισθήσεις ή/και παραληρητικές ιδέες άμεσα σχετιζόμενες με την πράξη αυτή. Αυτό αλήθεια οι ψυχίατροι, οι ειδικές δικαστές ή οι εισαγγελείς το μαθαίνουν μετά την πράξη? Αν το ξέρανε πριν πως θα είχαν αποτρέψει τον άνθρωπο να κάνει το έγκλημα πέρα του εγκλεισμού και της καθήλωσης? Ο άνθρωπος που έπραξε το έγκλημα από την άλλη σταμάτησε να έχει αυτές τις ιδέες μετά την αναφερόμενη πράξη ή συνεχίζουν να γυρίζουν ακόμα στο κεφάλι του? Η διάγνωση της σχιζοφρένειας κατά την γνώμη μου σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε σκόπιμα εκ των υστέρων ως δικαιολογία για την εγκληματική πράξη. Σε τι βαθμό άραγε φέρει εύθηνη ο θεράπων ιατρός ή οι συγγενείς στις περιπτώσεις που υπήρχε από πριν η διάγνωση αλλά και η αποκάλυψη σε αυτούς από τον άνθρωπο ότι έχει όλες αυτές τις τρομερές ιδέες και σκέψεις? Το να μιλάμε για επικινδυνότητα της σχιζοφρένειας σίγουρα εξυπηρετεί πολλούς και πολλά μικρά θαυματουργικά φαρμακάκια! Πολύ εύκολα μπορούμε να ρίξουμε τις ευθύνες στην διάγνωση της ψύχωσης πόσο μάλλον όταν γίνεται και αναφορά και σε βιολογικές δυσλειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού.
Θα ήθελα να περιγράψω και το τι είναι η σχιζοφρένεια κατά την επιστημονική άποψη της ψυχιατρικής όσο αφορά τα συμπτώματα αλλά και το γενικότερο βιολογικό πλαίσιο, δεδομένα και απόψεις που τις περισσότερες φορές αποτελούν στοιχεία για διάγνωση, μέσα θεραπείας και είναι η βάση για να γίνουν αυτές οι έρευνες, στατιστικές αναλύσεις και να γραφτούν πολλά άρθρα.
«Η σχιζοφρένεια είναι μια ψυχική νόσος στην οποία το άτομο απομακρύνεται από την πραγματικότητα του εξωτερικού κόσμου και ζει σε έναν φανταστικό κόσμο. Το άτομο μπορεί να αισθάνεται διαταραχή των αισθημάτων και των συναισθημάτων, μπερδεμένες σκέψεις και μπορεί να συμπεριφέρεται με μη φυσιολογικό τρόπο. Συνήθως πιστεύει σε λανθασμένα ή παράλογα πράγματα (παραληρητικές ιδέες) και αντιλαμβάνεται αισθήσεις οι οποίες στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν (ψευδαισθήσεις).»
Σίγουρα θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε πολλά πάνω σε αυτό. Το σημείο που όμως θα ήθελα πιο πολύ θα ήθελα να αναφερθώ είναι το «…αντιλαμβάνεται αισθήσεις οι οποίες στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν…» Στην πραγματικότητα του ανθρώπου ο οποίος είναι υπό την παραπάνω συναισθηματική διαταραχή υπάρχουν όλες αυτές οι ιδέες, οι αισθήσεις τις οποίες βλέπει, ακούει, αισθάνεται, βιώνει και συνέχεια πράττει σύμφωνα με γνώμονα αυτή του την πραγματικότητα, όπως και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τα δικά τους ερεθίσματα και πράττουν σύμφωνα με αυτά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πραγματική θεραπευτική ουσία στο να ακούσει κάποιος ειδικά όταν βρίσκεται σε συναισθηματική φόρτιση ότι όλα αυτά που αισθάνεται είναι ψέματα. Iδίως όταν έχουμε μια αληθινή εγκληματική πράξη και κατά την ψυχιατρική ισχύει το πραγματικό ότι…
«Τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας προκαλούνται από δυσλειτουργία αρκετών νευροχημικών συστημάτων (βιοχημικών ουσιών) του οργανισμού μας, όπως η Ντοπαμίνη, η Σεροτονίνη, το Γλουταμινικό οξύ.» Τα πιο διαδεδομένα μέσα θεραπείας και διαχείρισης πρώτα στην λίστα επιλογής από τους ειδήμονες της ψυχιατρικής για τα παραπάνω συμπτώματα είναι, ειδικά όταν κάποιος χρειαστεί να νοσηλευτεί, επειδή βρίσκεται υπό συναισθηματική και ψυχολογική διέγερση ή κρίση και το περιβάλλον του στο σπίτι δεν μπορεί να διαχειριστεί, η καθήλωση του με χημικές ή μηχανικές μεθόδους καταστολής. Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο άνθρωπος όταν βρίσκεται σε μια τέτοια συναισθηματική ανακατωσούρα συνήθως χαρακτηρίζονται επικίνδυνα για τον ίδιο αλλά και για τους γύρω του.
Όταν το άτομο δεν είναι ικανό να αποφασίσει για τον τρόπο και την μέθοδο της θεραπείας του τότε οι συγγενείς παίρνουν την απόφαση βάση αυτών που θα τους πει ο γιατρός την δεδομένη στιγμή, αν δεν υπάρχουν συγγενείς τότε ο γιατρός έχει πλήρη εξουσία στο πως θα διαχειριστεί τον άνθρωπο που έχει μπροστά του και ενώ η ίδια τους η επιστήμη επιμένει στο βιολογικό κομμάτι της σχιζοφρένειας σχεδόν ποτέ δεν θα γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις ούτε πριν την χορήγηση των υψηλών δόσεων φαρμάκων αλλά ούτε μετά που μετά την καταστολή όταν το άτομο έχει υποστεί συνήθως με βίαιο τρόπο εισβολή στον οργανισμό του από ισχυρές χημικές ουσίες. Δεν ακολουθείται το πρωτόκολλο και οι νόμιμες διαδικασίες στις περιπτώσεις των καθηλώσεων, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να καθηλώνεται για πολύ περισσότερο από πρέπει ή χρειάζεται και όλα αυτά στο όνομα του «επείγοντος περιστατικού».
Είναι σαν να πηγαίνω σε μια κλινική να δείχνω έναν όγκο που έχω ας πούμε στο χέρι να με κλείνουν μέσα, γιατί βέβαια μόνη μου δεν μπορώ να το κάνω καλά ούτε και ξέρω τι είναι ίσως και να το φοβάμαι, και να ξεκινούν τις χημειοθεραπείες. Σαν να μου λέει μια φίλη μου ότι απλά έχει 10 μέρες καθυστέρηση και την 11η να πηγαίνω σπίτι της με μια κούνια και μάλιστα σε ροζ χρώμα γιατί έχω προβλέψει ότι θα κάνει και κορίτσι.
Αυτές οι διαγνώσεις που γίνονται με το μάτι, το ένστικτο, η χορήγηση φαρμάκων η οποία υποτίθεται ότι θα ισορροπήσει αυτούς του νευροδιαβιβαστές και θα ρυθμίσει τα διεγερμένα επικίνδυνα συναισθήματά μπορώ να τα χαρακτηρίσω πολύ πιο επικίνδυνα και από τον πιο συμπεριφοριστικά επικίνδυνο άνθρωπο. Όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται υπό συναισθηματική φόρτιση για αρκετό διάστημα και νιώθει πολύ έντονα το αίσθημα της λύπης, του άγχους, ή ακούει φωνές, έχει κάποιες ασυνήθιστες ιδέες οι σκέψεις του, οι ενέργειές του εκφράζονται με βάση αυτά του τα συναισθήματα. Ποτέ σε μια επείγουσα περίπτωση εισαγωγής, όπως χαρακτηρίζονται και πολλές που δεν είναι, δεν λαμβάνονται υπόψη αν έχει ας πούμε τραυματικές εμπειρίες οι οποίες μπορεί να έγιναν πρόσφατα ή στο παρελθόν του. Χορηγείται σαν μέσω θεραπείας η χρήση αυτών των αντί-ψυχωτικών φαρμάκων τα οποία υποτίθεται ότι θα του ρυθμίσουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις.
Πως ακριβώς μπορεί να ξέρει ο γιατρός ότι ο άνθρωπος αυτός θα μπορεί να διαχειριστεί τον εαυτό του χωρίς για παράδειγμα το αίσθημα της λύπης ή το άγχους ή των δικών του θεωριών που του τον συνόδευε όλο αυτό τον καιρό και ταυτόχρονα τι έπαρση μπορεί να έχει με αυτό το αντίθετο αίσθημα χαράς που του δημιουργείται. Βάση ποιου βιολογικού κριτηρίου γνωρίζουμε τι σκέψεις ή τι αισθήματα ακριβώς θα γεννήσει ή θα δημιουργήσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος στην θέση αυτών των χαρακτηριζόμενων ως μη πραγματικών και επικίνδυνων σκέψεων. Θα ήθελα να αναφέρω και τις χρόνιες παρενέργειες που έχουν τα φάρμακα ή μια τραυματική νοσηλεία και στο μυαλό αλλά και το ανθρώπινο σώμα οι οποίες είναι τρομερές. Τα αντί ψυχωτικά φάρμακα φέρουν τόσο μεγάλη κατασταλτική επίδραση στον οργανισμό που αμφιβάλλω για τις θεραπευτικές του δυνατότητες αλίμονο όταν έχεις φτάσει στο σημείο να μην μπορείς να είσαι κινητικά ή νοητικά δραστήριος όπως ήσουν παλιά και μετά την υπερβολική και μακροχρόνια χρήση φαρμάκων να μην έχουν επηρεαστεί τα συναισθήματά σου ή οι σκέψεις σου. Πολλοί λίγοι γιατροί παίρνουν την πρωτοβουλία να κόψουν ή έστω να μειώσουν τα φάρμακα γιατί κρίνουν ότι οι ασθενείς τους δεν είναι έτοιμοι για αυτό το βήμα στην πραγματικότητα όμως φοβόνται και οι ίδιοι ότι μη έχοντας κάνει σωστή δουλεία με τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους και απλά του θάβουν και δεν του γιατρεύουν τα συναισθήματά του, απλά τον συντηρούν σε μια ρυθμισμένη εικονική συναισθηματική ψυχολογία και συμπεριφορά.
Ο άνθρωπος από την άλλη που κάνει χρήση αυτής της υπερβολικής φαρμακευτικής αγωγής φτάνει στο σημείο να πάρει μόνος του την απόφαση να κόψει τα φάρμακα. Και σε αυτό το θέμα τις περισσότερες φορές οι γιατροί θα πουν ότι υποτροπίασε λόγο της σχιζοφρένειας. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν γίνεται να νιώθεις ότι οι σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου ρυθμίζονται από τα χάπια. Όταν πρέπει να πάρεις 14 φάρμακα την ημέρα πόσο νομίζουν ότι μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος να το κάνει αυτό? Φτάνεις σε ένα σημείο γιατρέ μου που απλά τα φάρμακα δεν κατεβαίνουν. Δεν είναι η κακή συμμόρφωση με την αγωγή είναι η κακή αγωγή, η μη σωστή ενημέρωση των ανθρώπων με τέτοιου είδους διαγνώσεις. Η υποτροπή μετά την απότομη και μη σωστή διακοπή των φαρμάκων έχει πολλά περισσότερα συμπτώματα ψυχωτικής διαταραχής από όσα είχε ο άνθρωπος πριν την χρήση τους. Τώρα έχεις να αντιμετωπίσεις σίγουρα εκτός από τα κλασσικά σωματικά συμπτώματα στέρησης και νέα συμπτώματα ψυχολογικής φύσεως .
Το δε άρθρο δεν αναφέρει καθόλου το θέμα τραυματικών εμπειριών. Όταν σου συμβαίνει ένα τραυματικό γεγονός και μάλιστα ξαφνικό και πρωτόγνωρο για την αντίληψη σου και το μυαλό σου και δεν πάρεις θέση ή δράση για να το «γιατρέψεις» ή δεν ξέρεις το πώς να το αντιμετωπίσεις ο εγκέφαλος σου θα γεννήσει πολλές ιδέες και σκέψεις
Στο άρθρο αυτό αναφέρονται και ως «χαρακτηριστικά της σχιζοφρένειας που αυξάνουν την επικινδυνότητα αλλά σε μικρότερο βαθμό, όπως: Οξεία φάση, παρανοειδής τύπος, κακή συμμόρφωση με την αγωγή, αποϊδρυματοποίηση». Η οξεία φάση και οι παρανοϊκές ιδέες είναι όντως χαρακτηριστικά τα οποία όταν σε κυριεύουν μπορείς να κάνεις πολλές τρέλες και όντως να βρεθείς εκτός εαυτού ειδικά όταν δεν έχεις και την σωστή ενημέρωση για το τι μπορείς να κάνεις σαν «πρώτες βοήθειες» σε περίπτωση ψυχολογικού περιστατικού. Η κακή συμμόρφωση με την αγωγή είναι όμως κάτι που δεν εξαρτιέται μόνο από τον ανθρώπινο οργανισμό που παρουσιάζει αυτά τα συμπτώματα είναι και το τι δέχτηκε ως μέσω θεραπείας όπως ανέφερα και προηγουμένος. Η αποϊδρυματοποίηση επίσης δεν είναι στο χέρι του ανθρώπου που νοσηλεύεται. Όταν γίνεται με λάθος τρόπος λάθος αποτελέσματα θα έχει. Όταν ένας αλεξιπτωτιστής εκφράζει την επικινδυνότητα που έχει μέσα του, κάνει την βουτιά από το αεροπλάνο λίγα μέτρα πριν προσγειωθεί στο έδαφος ανοίγει το αλεξίπτωτο ώστε η επαφή και το ότι θα βρεθεί και πάλι στο έδαφος να γίνει όσο πιο μαλακά γίνεται. Η τεχνολογία βάσει προδιαγραφών έχει προβλέψει το πότε, γιατί και πως θα λειτουργήσει το αλεξίπτωτο. Τα άτομα αυτά έχουν εκπαιδευτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να διαχειριστούν την όλη κατάσταση. Που είναι το αλεξίπτωτο ή η σωστή πρόληψη της ψυχιατρικής ώστε να «προσγειώσει» όλους αυτούς τους ανθρώπους ομαλά και να τους κάνει ξανά ενεργά μέλη της κοινωνίας όταν πλέουν τους δώσει το εξιτήριο για να ξαναβρεθούν ανάμεσα μας .
Στο άρθρο Η Προβλεπτική Αξία της Κατηγοριοποίησης του Κινδύνου της Σχιζοφρένειας το περιοδικό Harvard Review of Psychiatry εξετάζονται οι θεωρητικοί περιορισμοί της εκτίμησης του κινδύνου και η κατηγοριοποίηση κινδύνου της σχιζοφρένειας. Σαν συμπέρασμα το άρθρο το οποίο βασίζεται σε πολλαπλές έρευνες που χρησιμοποιούν διάφορα κυρίως θεωρητικά εργαλεία αξιολόγησης του κινδύνου αναφέρει ότι αυτές οι μέθοδοι πάσχουν από σοβαρούς περιορισμούς και άνθρωποι που έχουν ταξινομηθεί σε κατηγορίες υψηλού κινδύνου δεν πρόκειται στην πραγματικότητα να προκαλέσουν βίαιες πράξεις. Αξιοσημείωτο είναι και το ότι άνθρωποι έπραξαν μη θέλοντας τελικά επικίνδυνα λόγω της αδικαιολόγητης κράτησης τους, την αποτυχία της θεραπείας, η εσφαλμένη κατανομή των πενιχρών κονδυλίων (εγώ δεν θα τα χαρακτήριζα και τόσο πενιχρά) που δίνονται για την υγεία αλλά και το στίγμα που προκύπτει από το χαρακτηρισμό με την ετικέτα του κινδύνου! Σίγουρα όταν αφήνεις να εννοηθεί ή πεις σε κάποιον ότι είναι επικίνδυνος και μάλιστα το περιλάβεις και στην διάγνωση δεν θα αργήσει αυτός ο άνθρωπος να το υιοθετήσει και σαν ιδέα.
Δραστηριοποιούμε 2 χρόνια τώρα περίπου στο χώρο της γενικότερης ψυχικής υγείας είμαι μέλος του Δικτύου των Ανθρώπων που ακούνε φωνές. Σε όσα σεμινάρια γύρω από την ψυχική υγεία έχω παραβρεθεί έχουν γίνει παρουσιάσεις από αξιόλογους ανθρώπους οι οποίοι έχουν ταλαιπωρηθεί από την ψυχιατρική πολύ περισσότερο από ότι ίσως τους έχουν ταλαιπωρήσει/τραυματίσει ψυχολογικά και σωματικά οι εμπειρίες και οι προκλήσεις της ίδιας τους της ζωής. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να ορθοποδήσουν ξανά και να βρουν το κουράγιο να βγουν στην αγορά εργασίας, να έχουν φίλους να κάνουν οικογένεια να είναι ευαισθητοποιημένοι ως προς τον συνάνθρωπό τους και να φέρουν στο προσκήνιο δικά τους παραδείγματα ζωής και διαχείρισης ψυχολογίας και συμπεριφοράς. Αυτή η ανταλλαγή πληροφοριών παίρνει θεραπευτικό χαρακτήρα όταν και άνθρωποι που δεν είχαν σκεφτεί οι ίδιοι τρόπους αντιμετώπισης εφαρμόζουν τις τεχνικές αυτές αλλά και σίγουρα η επαφή και η επικοινωνία με ανθρώπους που έχουν κοινές εμπειρίες σε βγάζουν από το να νιώθεις μοναξιά και διαφορετικός ανάμεσα στους άλλους, επίσης γίνεσαι ξανά δραστήριος αφού όταν είσαι μέλος σε ένα δίκτυο ανθρώπων συμμετέχεις και στην ανάπτυξή του.
Σίγουρα υπάρχουν και άνθρωποι που καταφέρνουν να επιβιώσουν με αυτές τις, κατά την ψυχιατρική, «μη» πραγματικές σκέψεις και τα παραληρητικά συναισθήματα, χωρίς να παίρνουν φάρμακα και έχουν βρει άλλους τρόπους αντιμετώπισης. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν βρήκα στο Διαδίκτυο έρευνες σχετικά και με την δημιουργικότητα της σχιζοφρένειας.
O Fredrik Ullen, του Karolinska Institute της Σουηδίας, δήλωσε ότι μελέτησε τον εγκέφαλο και τους υποδοχείς ντοπαμίνης D2 και φάνηκε πως το σύστημα ντοπαμίνης των υγιών και ιδιαίτερα δημιουργικών ανθρώπων είναι παρόμοιο με αυτό που έχουν οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια. Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, και οι δυο ομάδες μοιράζονται παρόμοια συστήματα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο.
Ο Ullen πραγματοποίησε την έρευνά του σε ασθενείς με σχιζοφρένεια και υγιείς ανθρώπους που χαρακτηρίστηκαν δημιουργικοί μετά τη συμπλήρωση ψυχολογικών τεστ που εστίαζαν σε επίλυση προβλημάτων. Δήλωσε ότι η έρευνα δείχνει πως οι πολύ δημιουργικοί άνθρωποι που είχαν καλές επιδόσεις στα τεστ, παρουσίαζαν χαμηλότερη πυκνότητα των υποδοχέων D2 στο θάλαμο σε σχέση με τους λιγότερο δημιουργικούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια είναι γνωστό πώς έχουν χαμηλή πυκνότητα D2 σε αυτή την περιοχή του εγκεφάλου, υποδεικνύοντας αιτία για τη σχέση μεταξύ ψυχικής νόσου και δημιουργικότητας.
Ένα άλλο άρθρο υποστηρίζει σχετικά με την δημιουργικότητα της σχιζοφρένειας «αυτό δεν σημαίνει πως ισχύει πάντα η ελαφρώς ρομαντική ιδέα ότι η τρέλα και η μεγαλοφυΐα αποτελούν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος».
Μελετώντας όμως σωστά όλα αυτά τα στατιστικά τα επικίνδυνα, τα δημιουργικά και βέβαια το συσχετισμό των εμπειριών των τόσο ίδιων βιολογικά αλλά ταυτόχρονα διαφορετικών ανθρώπων θα μπορούσαμε να αποκομίσουμε πλούτο γνώσεων από χρυσά νομίσματα στην επιστήμη και πολλοί άνθρωποι θα μπορούν να μάθουν να ζουν αρμονικά με τα συμπτώματα αλλά και την ιδέα της διάγνωση τους με σωστούς τρόπους διαχείρισης και θεραπείας.
Μαρίνα
Athens, Hearing Voices Network
Χρήσιμες πηγές:
ΕΨΕ Τόμος 22 Τεύχος 2 - Η επικινδυνότητα της σχιζοφρένειας:http://www.psych.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=363&Itemid=113&lang=el
Η δημιουργικότητα συνδέεται με τη σχιζοφρένεια:
http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=11871
Η δημιουργικότητα και η σχιζοφρένεια μοιράζονται παρόμοια κανάλια στον εγκέφαλο : http://www.openscience.gr/el/news/
Σχιζοφρένεια και καλλιτεχνική δημιουργικότητα
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=70627
Τι είναι η Σχιζοφρένεια
http://www.protonpharma.gr/SXIZOFRENIA.HTML
Περιοδικό Harvard Review of Psychiatry: Volume 19 – Number 1