Μια ακόμα εκδικητική απόλυση εργαζόμενου σε ΜΚΟ ψυχικής υγείας, αυτή τη φορά του ψυχολόγου Γιώργου Ευθυμίου ο οποίος, ασκώντας τα επιστημονικά και θεραπευτικά του του καθήκοντα, υπερασπίσθηκε τα δικαιώματα των ενοίκων σε «οικοτροφείο» της γνωστής σε όλους μας ΜΚΟ «Έδρα», ως πρώην έγκλειστων σε ψυχιατρικά ιδρύματα, αλλά και ως ανθρώπων με πλήρη δικαιώματα ανεξαρτήτως φυλής, θρησκεύματος και υγείας.
Ο Γ. Ευθυμίου, εξαιτίας της στάσης του αυτής στον εργασιακό χώρο, έγινε στόχος της διοίκησης της ΜΚΟ η οποία, βαφτίζοντας τις διαφωνίες, σε επιστημονικό και ηθικό επίπεδο, σε «συγκρούσεις» και αφού πρώτα, με διάφορες μεθοδεύσεις, προσπάθησε να τον αναγκάσει να παραιτηθεί, στη συνέχεια τον απομάκρυνε, αρχικά, από το οικοτροφείο, πηγαίνοντας τον σε άλλη μονάδα της ΜΚΟ (που από την αρχή φαινόταν ότι ήταν θνησιγενής λόγω του ελλιπούς σχεδιασμού της), η οποία μετά από μερικούς μήνες έκλεισε, οπότε και τον απέλυσε επικαλούμενη έλλειψη θέσεων εργασίας!
Αυτή η ιστορία είναι ένας ακόμη κρίκος σε μια αλυσίδα απολύσεων εργαζομένων που έχουν γίνει τόσο στην συγκεκριμένη, όσο και στο γενικότερο χώρο των ΜΚΟ ψυχικής υγείας, μόνο και μόνο επειδή τόλμησαν να υπερασπισθούν είτε τα δικαιώματα τους ως εργαζομένων (ο Γ. Ευθυμίου τους είχε καταγγείλει στο ΣΕΠΕ), είτε τα δικαιώματα των ανθρώπων που προσπαθούν να στηρίξουν με την δουλειά τους.
Η ίδια πάντοτε ιστορία. Όπως, παλιότερα, με την απόλυση εργαζόμενου από την ΜΚΟ ΕΠΑΨΥ επειδή είχε αντιταχτεί στην παρακράτηση των συντάξεων των ενοίκων στις στεγαστικές δομές, όπως και με πλήθος άλλες από ολόκληρο το δίκτυο «Αργώς».
Η ΜΚΟ «Εδρα» είχε στο παρελθόν κατηγορηθεί για την ανεπίτρεπτη και θεραπευτικά απαράδεκτη εγκατάσταση και χρήση καμερών μέσα σε στεγαστικές δομές ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης («οικοτροφεία») για την παρακολούθηση και έλεγχο της κίνησης των κοινωνικά επανενταγμένων, υποτίθεται, ψυχικά πασχόντων που κατοικούσαν εκεί. Κάποιες από αυτές τις κάμερες, αν και αδρανοποιημένες, εξακολουθούν να παραμένουν, ωστόσο, εγκατεστημένες, έτοιμες ανά πάσα στιγμή για εκ νέου χρήση.
Πίσω από τις διάφορες, κατά καιρούς, δραστηριότητες μέσω της απομύζησης κονδυλίων ΕΣΠΑ, πίσω από φιέστες, πχ, για «τέχνη και ψυχική υγεία» (όπως το φεστιβάλ Nefele, που οργανώνει η «Εδρα» αυτές τις μέρες), όπου οι ‘άμεσα ενδιαφερόμενοι’ μπορούν, υποτίθεται, να κάνουν τέχνη (“Η art brut και η τέχνη των ατόμων που έχουν βιώσει ψυχιατρική εμπειρία, ανέκαθεν αποτελούσε αντικείμενο παρατήρησης (sic) από τους επαγγελματίες της τέχνης, θεωρητικούς και καλλιτέχνες”, λένε στο κάλεσμα) υπάρχει μια ζοφερή πραγματικότητα όπου, οι ίδιοι άνθρωποι, αν χρωστάνε δυο ευρώ, ελέγχονται πειθαρχικά στο χώρο που θεωρητικά είναι το σπίτι τους.
Το πρόβλημα με τις ΜΚΟ, εν προκειμένω στον ευαίσθητο χώρο της ψυχικής υγείας, δεν είναι, απλώς, ο οχετός των σκανδάλων για τα οποία κάποιες από αυτές κατηγορούνται και σχεδόν ποτέ δεν υφίστανται καμιά νομική/ποινική συνέπεια γι΄ αυτά. Το πρόβλημα, το πραγματικό σκάνδαλο, είναι η ίδια η ύπαρξη των κρατικοδίαιτων ΜΚΟ, ως μορφής ιδιωτικοποίησης της ψυχικής υγείας και εγκαθιδρυμένης αυθαιρεσίας, τόσο ως προς τις, ως επί το πλείστον, ουδόλως αποκαταστασιακές τους πρακτικές (που παραμένουν πρακτικές ιδρυματικού ελέγχου των ενοίκων, πρακτικές ενός παγιωμένου, πλέον, νεο-ιδρυματισμού), όσο και ως προς το ανεξέλεγκτο του ιδιώτη εταιρειάρχη να προσλαμβάνει όποιον/αν κρίνει προσαρμόσιμο/η και να απολύει όποιον/αν θεωρεί απροσάρμοστο/η, μη συνεργάσιμο/η και αμφισβητούντα/σα αυτές τις πρακτικές της αναπαραγωγής του ιδρύματος μέσα στην κοινότητα.
Απαιτούμε την πλήρη και ουσιαστική δικαίωση του Γ. Ευθυμίου απέναντι στην αντεργατικές, αλλά, ταυτόχρονα, και τις ιδρυματικές, πρακτικές της ΜΚΟ «Εδρα».
6 Οκτωβρίου 2016
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ